مقاله
عنوان : قرض الحسنة
نویسنده : کاظم احمدزاده
http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=32396
لغت قرض الحسنه از دو کلمه ترکیب شده است:
1) قرض: گونهای از بریدن و قطع کردن است و مالی را که به دیگری داده میشود به شرط باز گرداندن(عین یا بدل آن) قرض میخوانند؛
[1] گویا قرض دهنده آن مال را از بقیّۀ احوالش بریده است.
[2]
2) الحسنة: در قرآن کریم، واژۀ «حسن» صفت قرض قرار گرفته نه واژۀ «حسنة»؛ حسن یعنی زیبا و نیکو
[3] و قرض نیکو آن است که از مال حلال باشد و آنرا با منّت گذاردن و اذیّت، ضایع نکند.
[4]
مقصود از قرض الحسنة:
قرض
الحسنة در اصطلاح فقهی با انفاق و قرض الحسنۀ قرآنی فرق دارد: قرض الحسنۀ
فقهی به مالی گفته میشود که قرض دهنده آنرا با قصد استرداد نه رایگان، به
کسی میدهد؛ خواه عین آن یا مالیت آن در ضمن مالی دیگر برگردد، ولی قرض
الحسنة در فرهنگ و اصطلاح قرآنی، معنایی جامع دارد که شامل قرض الحسنۀ فقهی
نیز میشود.
[5]
زیرا از
منظر قرآن کریم هر کار خیری که انسان برای خدا انجام میدهد، قرض الحسنه به
اوست، خواه عبادت اصطلاحی باشد مانند نماز و روزه؛ یا انفاق مالی یا
کارهای خدماتی و عام المنفعة باشد مانند مسجد و مدرسه سازی، یا جبهه رفتن و
جهاد در راه خدا.